Pierwsze syntetyczne opracowanie twórczości artystycznej lat 90. w Polsce. Izabela Kowalczyk podejmuje analizę problematyki ciała, przedstawionego lub użytego we współczesnych działaniach artystycznych (Zofii Kulik, Katarzyny Kozyry, Zbigniewa Libery, Alicji Żebrowskiej, Grzegorza Klamana i Artura Żmijewskiego),i na tym gruncie przeprowadza dekonstrukcję mniej czy bardziej ukrytych mechanizmów władzy, w jakie ono jest uwikłane.