Mijn hart bonsde zo hevig dat ik nogmaals ademhaalde, precies zoals heer Holland me het had geleerd. Hij had gezegd dat ik dat moest doen als ik het benauwd kreeg, als ik het gevoel had dat ik de situatie of mijn eigen gevoelens niet langer de baas kon blijven. Adem langzaam en zorgvuldig in. Blijf je adem inhouden totdat je hart tot rust komt. Adem dan uit. Houd vast. Deze keer werkte dat niet.Mijn haar was net zo lang geborsteld totdat mijn hoofdhuid pijn deed. Die tintelde nu nog steeds. Een deel van die lichtblonde haardos was opgestoken en vastgezet, de rest viel als een massa krullen over mijn rug. De huid van mijn keel en schouders zag rood, ik vermoedde door het welriekende badwater waarin ik uren had moeten weken. Misschien ging ademhalen daarom zo moeilijk. Er had zoveel geparfumeerde olie in het water gezeten dat ik ongetwijfeld rook alsof ik in een vat met jasmijn en zoete anijs was gedompeld.