Gdybyśmy mogli ! "popiół dla najpiękniejszej alegorii symulacji "bajka Borgesa", na której kartografowie! "Imperium" tworzą mapę tak szczegółową, że ostatecznie bardzo dokładnie obejmuje teren (ale upadek imperium jest stopniowo niszczony i zamienia się w ruiny). kilka strzępów, wszystko wciąż rozrzuconych po pustyniach - metafizyczne piękno zniszczonego Serre-abstrakriona, świadczące o dumy współmiernej do imperium, które gnije jak
padlina, wracając do substancji gleby, podobnie jak temu, jak dwoistość ostatecznie łączy się z rzeczywistością w starzeć). ta bajka dla nas się skończyła i od niej pozostał tylko dyskretny urok symulakrów drugiego rzędu.