Dziwne przedsięwzięcie”- te dwa słowa otwierające książkę o świętym Pawle Alaina Badiou doskonale pasują i w tym miejscu. Po co teoretyk psychoanalizy o marksistowskich sympatiach ma bronić chrześcijańskie­ go dziedzictwa? Przed kim? Czyż to właśnie nie psychoanaliza ustami swojego ojca-założyciela odsyłała chrześcijaństwo (a wraz z nim każdą religię) do lamusa historii, uznając je za szczególny przypadek nerwicy i złudzenie - bajeczkę, w którą nie wierzą już nawet dzieci?
Kiedy pewnego opowiadałem dzieciom bajeczkę, której przysłuchiwały się niemal z nabożeństwem, mój syn [...] przyszedł do mnie i zapytał: „A czy to jest prawdziwa historia?” Kiedy zaprzeczyłem, wydął usta w grymasie lekce­ ważenia i odszedł. Należy oczekiwać, że już wkrótce ludzie będą się podobnie zachowywali w stosunku do religijnych bajeczek [...].1